Nieuws

Dodenherdenking 2017 Losser

Het Martinusplein liep donderdag 4 mei ronde de klok van 20.00 uur vol. Veel mensen die de dodenherdenking bij wilden wonen.

 

 

Speech Burgemeester Michael Sijbom, 4 mei 2017

Dames en heren, jongens en meisjes, beste mensen. Op deze avond, de avond van de vierde mei, herdenkt Nederland zijn slachtoffers.Vaak jonge mensen, die hun leven offerden om ons in vrijheid te kunnen laten doorleven.

Op radio en televisie, in kranten, tijdschriften en via internet komen deze dagen de verschrikkelijke verhalen en beelden weer voorbij. Daarbij gaat het allang niet meer alleen over de Tweede Wereldoorlog van 40-45, maar ook - en steeds vaker - over de gruwelijkheden van veel recenter datum.

Oorlogen, wreedheden en slachtoffers.

Ze zijn van alledag en door de veelheid ervan ben je geneigd te gaan denken dat het er simpelweg bij hoort. Dat het een onderdeel is van onze samenleving en dat we het dus maar voor kennisgeving moeten aannemen. Ik bestrijd dat. Tot in lengte van jaren - ook als ik na overmorgen geen burgemeester meer ben van deze gemeente - zal ik me verzetten tegen elke vorm van laksheid in dezen. Generatie na generatie zullen we met elkaar de overtuiging en de wil moeten hebben excessen te verbannen, het kwaad de kop in te drukken. En een onuitputtelijk streven aan de dag moeten leggen om met elkaar in vrede en vrijheid samen te leven.

Projecteren op Losser 

Diezelfde onverzettelijkheid kunnen we ook projecteren op Losser. Want het leven hier, zo aan de grens en in wat we nu de schatkamer van Twente noemen, is in de oorlogsjaren en zelfs ook nog lang daarna, een hele lastige periode geweest. Buren werden van de ene op de andere dag plotseling vijanden van elkaar. Niemand vertrouwde niemand nog langer. Argwaan en vervreemding wonnen razendsnel terrein. Toch zijn we erin geslaagd elkaar weer te vinden en een gezamenlijke zoektocht te starten hoe we dit samen en aan beide kanten van de grens nimmer opnieuw kunnen laten gebeuren. Mede daardoor verwelkomen we op een avond als deze steeds meer Duitse gasten om samen te herdenken. Om hand in hand te staan en het kwaad een halt toe te roepen.

Symboolwaarde 

Ik weet ook dat er nog veel mensen zijn die hier moeite mee hebben. Daar heb ik begrip voor. Veel begrip zelfs. Toch ben ik ervan overtuigd dat de symboolwaarde die van deze gezamenlijkheid uit gaat, heel groot is. Het geeft aan hoe krachtig en vanzelfsprekend wij er hier aan beide kanten van die vermaledijde grens mee om gaan. En ik hoop van ganser harte dat ook in andere delen van ons land deze overtuiging terrein zal winnen.

Oorlog, wreedheden en slachtoffers.

Ze zijn van alledag en daarom is het goed vanavond onze gedachten ook naar de slachtoffers uit de jongste oorlogen uit te laten gaan. De jong veteranen die ook dit jaar weer bij deze herdenking aanwezig zijn. Zij immers hebben ooit plechtig beloofd in de voetsporen te willen treden van onze bevrijders uit de Tweede Wereldoorlog en pal te willen staan voor onze vrede en vrijheid.

In de geest van alle jonge Amerikanen, Canadezen, Engelsen en alle anderen, die hun leven gaven om ons leven te geven. Dat verdient niet alleen respect, maar legt ook de morele plicht op onze schouders dit hoogste goed niet te verkwanselen. En deze veteranen te eren maar ook te waarderen.

Overmorgen komt er een eind aan een periode van zes jaar waarin ik burgemeester mocht zijn van deze mooie gemeente. Een periode waarin ik in volle harmonie met mensen en organisaties heb samengewerkt. Niet alleen aan deze kant van de grens, maar zeker ook aan die andere zijde. Dat geeft voldoening. Net als ons samenzijn op een avond als deze. Zes jaar lang heb ik deze herdenking als een van de belangrijkste momenten in het jaar gezien. Want onwillekeurig gingen mijn gedachten al die zes jaren terug naar mijn eigen ouders. Mijn moeder een Duitse, mijn vader Nederlander. In 1964 kozen ze voor elkaar, om in volle harmonie samen verder op te trekken.

Zonder barrières, in vrede en vrijheid. Voor mij zijn ze symbool geworden hoe belangrijk het is de handen ineen te slaan, elkaar respect- en liefdevol te bejegenen. Als we zó kunnen samenleven, heeft een avond als deze zin. En zal ik hem tot in lengte van jaren blijven bijwonen.

 

 

 

afbeelding van Sietse Smit

Door: Sietse Smit

Redacteur, schrijver en regisseur.