Nieuws & Agenda

Afscheid Laurens Regtop

Laurens Regtop neemt niet echt afscheid.

Maar wel afscheid van zijn functie als zorgmanager van Oldenhove/Maarten-Stede en Tiekerhook. Hij blijft deelnemen aan projecten en concernbrede taken. Deze verandering van functie heeft alles te maken met een koerswijziging binnen de zorggroep. Deze transitie “Deel je Leven 2.0 “beoogt om de organisatie “platter” te maken dus minder managementslagen. Het betekent voor enkele mensen dat ze een andere functie gaan vervullen. Laurens Regtop is na zijn ULO-tijd op de Boddenkamp in Enschede gaan werken bij het grootwinkelbedrijf Karstadt in Gronau. Daar heeft hij het diploma Handels Kaufman gehaald. Na vier jaar daar gewerkt te hebben moest hij in militaire dienst.

Nooit aan een baan in de verzorging gedacht

Na zijn militaire diensttijd kwam hij bij de Muchte terecht, waar hij onder leiding van Hans Roelink een interim maatregel moest uitvoeren die uit twee opdrachten bestond. Hij moest het archief van de Muchte op orde brengen en hij moest in kaart brengen waar de jeugd van Losser woonde die de Muchte bezochten zodat daar een passend programma op gemaakt kon worden.

Met Hans Roelink sprak hij over zijn toekomst. Naar Karstadt wilde hij niet terug. Hans vroeg hem of de verzorging mogelijk iets voor hem was, waarop Laurens te kennen gaf dat ’t hem wel wat leek. Kennelijk hebben Hans Roelink en de toenmalige verpleegkundig directeur van Oldenhove, Hr. Schulten met elkaar gesproken. Op 28 februari 1977 moest Laurens zich melden bij hem. Na een kort gesprek kreeg Laurens een witte jas aan en liep mee door het verpleeghuis. Na een paar uur vroeg Schulten aan Laurens of het werk hem wat leek, waarop Laurens zei dat hij dat in zo’n korte periode niet beoordelen kon. Schulten zag kennelijk wel wat in Laurens en bood hem een baan als leerling ziekenverzorgende aan en hij kon de volgende dag beginnen. Hij is nooit meer weggegaan.

Opleidingen

Laurens deed het werk met heel veel plezier en had oog voor de medemensen die afhankelijk waren of werden van de verpleegkundigen in woonzorgcentra. Bij hem staat de mens altijd voorop. Nadat hij de opleiding tot A-Verpleegkundige in het toenmalige Dinkelziekenhuis had afgerond solliciteerde hij in 1983 op de functie van subhoofd in verpleeghuis Oldenhove. De kans werd hem gegund. Toen er eind 1983 de functie afdelingshoofd vrij kwam kreeg hij deze baan met een tijdelijkheid. Op 01 januari 1984 werd hij afdelingshoofd van de begeleidingsafdeling binnen het PG gedeelte van het verpleeghuis.

Na de verbouwing van het Dinkelziekenhuis tot een somatisch verpleeghuis bestond het gecombineerde verpleeghuis uit 160 bedden. Het gedeelte voor bewoners met dementie (onbegrepen gedrag) bestond uit 90 bedden en het gedeelte voor bewoners met lichamelijke beperkingen (somatiek) bestond uit 70 bedden.). In die tijd was er nog niets of nauwelijks iets bekend over differentiatie in de PG. Destijds is door Jan Voortman, het beleidsstuk “Differentiëren? En hoe dan?” geschreven. Hierin werd aangeven hoe we met dementerenden op verschillende niveaus moesten omgaan.

Warme zorg

Laurens is een “mensenmens” en een groot voorstander van de warme zorg. Gelukkig konden zijn medewerkers zich ook geheel conformeren aan deze stelling. Eerst de mens. Hoe brengen we nog een beetje geluk in het leven van een dementerende. Hoe maken we zijn of haar laatste jaren tot een prettig leven. Laurens praat hier gepassioneerd over. “We hebben een geweldige organisatie met fantastisch personeel. Een grote, goed georganiseerde, club van uitstekende vrijwilligers die in de zorg niet meer weg te denken zijn.

Onder het motto “ademen met de omgeving” is de Vicaryzaal van Maartens-Stede het kloppende hart van deze organisatie geworden waar iedereen, ook niet bewoners, altijd terecht kunnen voor informatie of zo maar een praatje. En ik zal gelukkig zijn als deze leefgemeenschap blijft bloeien en hoop er op dat deze nalatenschap goed wordt overgenomen. En ik heb het diepste respect voor de medewerkers die hun wél en wéé delen om het de bewoners naar hun zin te maken. Je moet het gevoel hebben om dicht bij een cliënt te staan. Daar is geen studie voor. Dat zit in je. Hoe betrokken onze medewerkers zijn bij hun bewoners bleek bij de opening van Tiekerhook in Overdinkel, onze eerste kleinschalige woonsituatie. De medewerkers van besloten spontaan allemaal mee te gaan met “hun” bewoners. Voordat de bewoners werden ingehuisd hebben de medewerkers er eerst een nacht geslapen om te ervaren hoe de geluids- en lichtsituatie er was. Niets werd aan het toeval overgelaten.

Ontschotten

Een aantal jaren geleden kreeg Laurens de opdracht om het verpleeg en verzorgingshuis met elkaar te verbinden dus te ontschotten. Momenteel zien we deze beide traditionele huizen in elkaar overgaan en beschikken we over een geweldige organisatie waar het goed wonen, werken en leven is waar ook gehuild en gelachen wordt. Een afspiegeling van onze maatschappij

Laurens geeft aan trots te zijn op zijn locaties. Mooie gebouwen toegesneden op de zorg die de bewoners nodig hebben. Alle bewoners beschikken over een eigen kamer, de meeste voorzien van een eigen sanitaire ruimte en binnen Maartens-Stede beschikken de bewoners over een 2-kamer appartement.  Hij kijkt met gepaste trots terug op deze bouwperiode. Het was voor bewoners, medewerkers, vrijwilligers en bezoekers niet altijd gemakkelijk. Toch schikten zij zich in hun lot.

Wetende dat er iets moois zou ontstaan. Hij is dankbaar dat men door deze periode is gekomen zonder ongelukken.

Bedankje

Laurens geeft aan het eind van zijn verhaal aan dat hij het lastig vindt om een bijna 40 jarig dienstverband kort samen te vatten zonder iets of iemand te vergeten. Daarvoor biedt hij op voorhand zijn excuses aan.

Tot slot zegt Laurens alle medewerkers en vrijwilligers te willen bedanken voor de fijne, collegiale en vriendschappelijke samenwerking van de afgelopen jaren. Tijdens de informele afscheidsreceptie donderdag 19 januari jongstleden nam voorzitter F. Koel van de cliëntenraad de microfoon ter hand om zijn waardering uit te spreken voor de jarenlange samenwerking met de cliëntenraad waar Laurens een groot aandeel in had.

Laurens Regtop neemt niet echt afscheid.

Maar wel afscheid van zijn functie als zorgmanager van Oldenhove/Maarten-Stede en Tiekerhook. Hij blijft deelnemen aan projecten en concernbrede taken. Deze verandering van functie heeft alles te maken met een koerswijziging binnen de zorggroep. Deze transitie “Deel je Leven 2.0 “beoogt om de organisatie “platter” te maken dus minder managementslagen. Het betekent voor enkele mensen dat ze een andere functie gaan vervullen. Laurens Regtop is na zijn ULO-tijd op de Boddenkamp in Enschede gaan werken bij het grootwinkelbedrijf Karstadt in Gronau. Daar heeft hij het diploma Handels Kaufman gehaald. Na vier jaar daar gewerkt te hebben moest hij in militaire dienst.

Nooit aan een baan in de verzorging gedacht

Na zijn militaire diensttijd kwam hij bij de Muchte terecht, waar hij onder leiding van Hans Roelink een interim maatregel moest uitvoeren die uit twee opdrachten bestond. Hij moest het archief van de Muchte op orde brengen en hij moest in kaart brengen waar de jeugd van Losser woonde die de Muchte bezochten zodat daar een passend programma op gemaakt kon worden.

Met Hans Roelink sprak hij over zijn toekomst. Naar Karstadt wilde hij niet terug. Hans vroeg hem of de verzorging mogelijk iets voor hem was, waarop Laurens te kennen gaf dat ’t hem wel wat leek. Kennelijk hebben Hans Roelink en de toenmalige verpleegkundig directeur van Oldenhove, Hr. Schulten met elkaar gesproken. Op 28 februari 1977 moest Laurens zich melden bij hem. Na een kort gesprek kreeg Laurens een witte jas aan en liep mee door het verpleeghuis. Na een paar uur vroeg Schulten aan Laurens of het werk hem wat leek, waarop Laurens zei dat hij dat in zo’n korte periode niet beoordelen kon. Schulten zag kennelijk wel wat in Laurens en bood hem een baan als leerling ziekenverzorgende aan en hij kon de volgende dag beginnen. Hij is nooit meer weggegaan.

Opleidingen

Laurens deed het werk met heel veel plezier en had oog voor de medemensen die afhankelijk waren of werden van de verpleegkundigen in woonzorgcentra. Bij hem staat de mens altijd voorop. Nadat hij de opleiding tot A-Verpleegkundige in het toenmalige Dinkelziekenhuis had afgerond solliciteerde hij in 1983 op de functie van subhoofd in verpleeghuis Oldenhove. De kans werd hem gegund. Toen er eind 1983 de functie afdelingshoofd vrij kwam kreeg hij deze baan met een tijdelijkheid. Op 01 januari 1984 werd hij afdelingshoofd van de begeleidingsafdeling binnen het PG gedeelte van het verpleeghuis.

Na de verbouwing van het Dinkelziekenhuis tot een somatisch verpleeghuis bestond het gecombineerde verpleeghuis uit 160 bedden. Het gedeelte voor bewoners met dementie (onbegrepen gedrag) bestond uit 90 bedden en het gedeelte voor bewoners met lichamelijke beperkingen (somatiek) bestond uit 70 bedden.). In die tijd was er nog niets of nauwelijks iets bekend over differentiatie in de PG. Destijds is door Jan Voortman, het beleidsstuk “Differentiëren? En hoe dan?” geschreven. Hierin werd aangeven hoe we met dementerenden op verschillende niveaus moesten omgaan.

Warme zorg

Laurens is een “mensenmens” en een groot voorstander van de warme zorg. Gelukkig konden zijn medewerkers zich ook geheel conformeren aan deze stelling. Eerst de mens. Hoe brengen we nog een beetje geluk in het leven van een dementerende. Hoe maken we zijn of haar laatste jaren tot een prettig leven. Laurens praat hier gepassioneerd over. “We hebben een geweldige organisatie met fantastisch personeel. Een grote, goed georganiseerde, club van uitstekende vrijwilligers die in de zorg niet meer weg te denken zijn.

Onder het motto “ademen met de omgeving” is de Vicaryzaal van Maartens-Stede het kloppende hart van deze organisatie geworden waar iedereen, ook niet bewoners, altijd terecht kunnen voor informatie of zo maar een praatje. En ik zal gelukkig zijn als deze leefgemeenschap blijft bloeien en hoop er op dat deze nalatenschap goed wordt overgenomen. En ik heb het diepste respect voor de medewerkers die hun wél en wéé delen om het de bewoners naar hun zin te maken. Je moet het gevoel hebben om dicht bij een cliënt te staan. Daar is geen studie voor. Dat zit in je. Hoe betrokken onze medewerkers zijn bij hun bewoners bleek bij de opening van Tiekerhook in Overdinkel, onze eerste kleinschalige woonsituatie. De medewerkers van besloten spontaan allemaal mee te gaan met “hun” bewoners. Voordat de bewoners werden ingehuisd hebben de medewerkers er eerst een nacht geslapen om te ervaren hoe de geluids- en lichtsituatie er was. Niets werd aan het toeval overgelaten.

Ontschotten

Een aantal jaren geleden kreeg Laurens de opdracht om het verpleeg en verzorgingshuis met elkaar te verbinden dus te ontschotten. Momenteel zien we deze beide traditionele huizen in elkaar overgaan en beschikken we over een geweldige organisatie waar het goed wonen, werken en leven is waar ook gehuild en gelachen wordt. Een afspiegeling van onze maatschappij

Laurens geeft aan trots te zijn op zijn locaties. Mooie gebouwen toegesneden op de zorg die de bewoners nodig hebben. Alle bewoners beschikken over een eigen kamer, de meeste voorzien van een eigen sanitaire ruimte en binnen Maartens-Stede beschikken de bewoners over een 2-kamer appartement.  Hij kijkt met gepaste trots terug op deze bouwperiode. Het was voor bewoners, medewerkers, vrijwilligers en bezoekers niet altijd gemakkelijk. Toch schikten zij zich in hun lot.

Wetende dat er iets moois zou ontstaan. Hij is dankbaar dat men door deze periode is gekomen zonder ongelukken.

Bedankje

Laurens geeft aan het eind van zijn verhaal aan dat hij het lastig vindt om een bijna 40 jarig dienstverband kort samen te vatten zonder iets of iemand te vergeten. Daarvoor biedt hij op voorhand zijn excuses aan.

Tot slot zegt Laurens alle medewerkers en vrijwilligers te willen bedanken voor de fijne, collegiale en vriendschappelijke samenwerking van de afgelopen jaren. Tijdens de informele afscheidsreceptie donderdag 19 januari jongstleden nam voorzitter F. Koel van de cliëntenraad de microfoon ter hand om zijn waardering uit te spreken voor de jarenlange samenwerking met de cliëntenraad waar Laurens een groot aandeel in had.

afbeelding van Sietse Smit

Door: Sietse Smit

Redacteur, schrijver en regisseur.