Humor-meer

Het bosbeekje

Dit gedicht moest ik op de lagere school uit mijn hoofd leren. Ik kan me niet meer herinneren wie de schrijver was, maar deze regels ben ik tot op de dag van vandaag nooit vergeten.

     

Het bosbeekje komt uit een donker moeras

waar niemand zijn oorsprong zou gissen,

het borrelt de grond uit en vormt er een plas

met knotwilgen en berberissen.

Het babbelt en kabbelt, op kiezel en zand

dan neemt het een draai en loopt voort door het land

alsof het de weg niet kan missen.

    

Het heeft zijn bekenden alom aan de zoom

en speelt met de waterranonkel,

er rolt op het blad van de lotus een drop

die blinkt als een holle karbonkel.

Het babbelt en kabbelt, langs russen en riet

dan schiet het weer voort als een wielende vliet

vol schitterend zonnegefonkel.

   

Het bosbeekje ziet in de grijsgrauwe nacht

de elfjes die wiegend bewegen,

ze dansen in rijen onhoorbaar en zacht

de rolronde rimpeltjes tegen.

Het babbelt en kabbelt en tokkelt de maat 

het klatert klikklak als de nachtegaal slaat

klikklak in de ruisende regen.

Vensters: 
afbeelding van Marion Poorthuis

Door: Marion Poorthuis