De grote rode bosmier

In de gemeente Losser zijn nog slechts enkele plekken, waar mierenhopen van de grote rode bosmier voorkomen. Zij verdienen het om gerespecteerd en beschermd te worden. Rode bosmieren zijn zeer sociale insecten, die in grote leefgemeenschappen leven. Iedere mier heeft zijn eigen taak. Als ze ergens in het bos een insect vinden, zoals een rups of een kever, dan brengen ze die spoorslags naar hun nest. Ze scheiden voortdurend geurstoffen af, zodat ze gemakkelijk hun nest terug kunnen vinden.

De opruimers

Het zijn dus de opruimers van het bos. Mieren zijn erg sterke insecten, die wel twee keer hun eigen gewicht kunnen dragen en mocht een prooi echt te zwaar zijn, dan helpen ze elkaar en brengen dan gezamenlijk het gevonden insect naar het nest. Bij de nestingang staan altijd meerdere soldaten op wacht om te voorkomen, dat vreemde indringers het nest binnen kunnen gaan. Zij, die het toch proberen komen bedrogen uit. Ze worden door de soldaten met hun grote kaken gebeten, waarna ze met zuur worden ingespoten, het mierenzuur. Als je zelf wel eens door een rode bosmier bent gebeten, dan weet je hoe pijnlijk dat kan zijn en je houdt er ook nog een flinke bult aan over. Waarom we erg zuinig moeten zijn op deze mieren en hun mierenhopen heeft nog een andere reden.

Aan de top van de voedselketen

Deze mierenhopen staan aan de top van de voedselketen en vormen zo een bron van voedsel voor andere dieren. Er zijn tal van vogels, die dankzij deze mierenhopen zo goed kunnen gedijen.

Laten we eerst de Groene Specht eens bij de kop nemen. Hij graaft diepe gangen in de mierenhoop om miereneieren en mierenpoppen uit het nest te halen. Die vormen zeer eiwitrijk voedsel voor de jonge spechten. De groene specht heeft een zeer lange tong, welke zo lang is als zijn lichaam. Er zit een kleverige stof aan zijn tong, maar ook kleine haakjes. Door deze aanpassing blijven zowel eieren als poppen aan de tong kleven. Een andere vogel, de Vlaamse Gaai, heeft ook de voordelen van een mierenhoop leren waarderen. Als hij last heeft van ongedierte tussen zijn veren, zoals veerluizen en mijten, dan gaat hij met uitgespreide vleugels bovenop een mierenhoop liggen. De mieren zien hem als een indringer. Ze vallen hem aan en spuiten mierenzuur over het gehele lichaam van de gaai. Daardoor gaan de veerluizen en mijten dood.

Mierenleeuw

Echter, ook deze dappere mierenpopulatie heeft een vijand. Het is de mierenleeuw. Die zoekt in het rulle gele zand een plek uit, waar dagelijks veel rode bosmieren langs lopen. Daarin graaft hij een behoorlijk diepe trechtervormige kuil in het zand. Hij verstopt zich daarna onderin de kuil onder het zand. Zodra er een rode bosmier langs komt, zal deze proberen zo snel mogelijk langs de rand van de kuil te rennen. Maar komt hij iets te dicht bij de rand, dan glijden de rulle zandkorrels met een rode bosmier naar beneden, waar de mierenleeuw onder het zand zit te wachten. Echter, deze heeft nog grotere kaken, dan de rode bosmier en dus wordt deze in het nest van de mierenleeuw heerlijk opgepeuzeld. Zo gaat dat in de natuur. Daar is het eten, of gegeten worden.

De groene specht

Zo kan ik u nog een leuke anekdote vertellen over de Groene Specht. Ik wandel graag in de natuur, ook in de winter. Hartje winter liep ik eens langs een houtwal en het vroor dat het kraakte. Daar zag ik in een houtwal een mierenhoop. Er zat een diepe gang in en toen ik er met een stok in ging, vloog er plotseling een Groene Specht uit. Wat was het geval. De Groene Specht kruipt zo diep in die mierenhoop, omdat het daar heerlijk warm is. De mieren zijn in de winter niet op zoek naar voedsel. Zij hebben een wintervoorraad aangelegd. Ze zullen dus de specht niet aanvallen. Dit heb ik meerdere keren waargenomen. Hier zie je nu een prachtige vorm van symbiose. We mogen dus gerust stellen, dat de grote rode bosmier en zijn mierenhopen het ten volle waard zijn om gerespecteerd en beschermd te worden!