Hongerwintertocht voor tweede keer volbracht

Twintig kinderen

Marilene Gathier heeft haar wandeltocht dinsdag volbracht. Ze heeft de 180 km gelopen zoals haar moeder in 1944 als 14-jarig meisje gelopen heeft. Etty kwam met zo’n twintig kinderen in de hongerwinter naar Losser. Marilene vertelt onderweg dat haar moeder dit verhaal zo dikwijls vertelde. In een tijd dat haar moeder, noodgedwongen op stoel komt te zitten, vraagt ze aan haar om het verhaal op te schrijven voor het nageslacht. Dit heeft Etty gelukkig gedaan.

Route kaartje

In het boek staat een route kaartje van de tocht die haar moeder gelopen heeft als kind. Dit is voor Marilene de aanleiding van haar tocht. Zo begint ze aan de tocht en ervaart een beetje, hoe het moet zijn geweest, voor haar moeder en de andere kinderen. Ze moeten minstens zo’n 25 km lopen per dag. Dit niet op het beste schoeisel. Denk je eens in vertelt ze dat je, je kinderen meegeeft aan vreemden in de hoop dat ze het beter krijgen. Dat er meer voedsel is. Dit doe je toch uit pure wanhoop. Deze actie, was voor die tijd best bijzonder, georganiseerd door een interkerkelijke samenwerking. Protestants en Katholiek samen. Paters brachten de kinderen tot aan Deventer. Voor Etty was dat een speciaal moment. Ze hadden die dag een flink stuk gelopen en het was zwaar. Bij het zien van brug werd de stemming weer beter, de brug als symbool naar het beloofde land. Voor de kinderen een stimulans om verder te gaan. De paters droegen de kinderen over aan nieuwe begeleiders die hen naar Losser zullen brengen.

In Ons Gebouw

In Losser waren er bewoners benaderd om kinderen op te nemen. De kinderen komen aan in Ons Gebouw. Onder de kinderen zijn ook twee zusjes, ze lieten elkaar niet los vertelt Femy Riesewijk. Er was thuis tegen hen gezegd dat ze bij elkaar moesten blijven. Wie plek genoeg heeft nam de kinderen op. Truus Vreriks is ook in Ons Gebouw en rent naar huis om haar moeder te vragen of een van de kinderen ook bij hen mag. Dat mag van moeder. Zo komt Etty bij de familie Vreriks aan de Gronausestraat 21. Etty wil graag bij een groot gezin. Nou dat kwam ze, er waren bij de familie toen 8 kinderen. In de maanden dat ze in Losser is leert ze de Twentse gebruiken. Etty is hier niet helemaal alleen. Haar broer Henri is ook in Losser bij boer Punte.

Bevijding

Steeds verder wordt Nederland bevrijd. Op drie april wordt Losser door de Engelsen bevrijd. Op 7 mei is Utrecht bevrijd door de Canadese en Britse troepen. Dan op een dag zit tot grote verbazing van Etty haar vader in de keuken. Dit is zo’n grote verrassing voor haar dat ze flauw valt. Ze gaan samen weer naar Utrecht op de fiets. Haar broer is later opgehaald.

Gerard en Gea

Gerard Vreriks weet nog veel verhalen te vertellen. Zijn jongere zus Gea kent de verhalen van het vertellen, zij is na de oorlog geboren. Bij Gea komen de tranen als Marilene Losser binnen is gelopen en ze elkaar begroeten. Het is bijzonder dat de ouders van beide dames zo worden herdacht. Etty heeft na de oorlog Losser nog vele malen bezocht.

Vluchteling

Het verhaal van Etty is herschreven door Marilene. Het is opgenomen in het boek: Lezen doe je zo. Een boek geschreven door Marilene voor het leren lezen voor vluchtelingen die in ons land zijn opgenomen. Het verhaal van haar moeder, de vluchteling van toen, is verwerkt in elk hoofdstuk. Dit is voor veel vluchtelingen de aanleiding om hun verhaal te doen. Zo leeft het verhaal van Etty voort.