Mooie start jubileumjaar Sempre Crescendo

Na de opening door voorzitter Henk Filipsen, waarin iedereen welkom werd geheten, in het bijzonder burgemeester Cia Kroon en haar man, afgevaardigden van zusterverenigingen en beschermvrouwe Roelanda Poppinghaus een speciaal woord van welkom kregen, trapte het orkest af met de klanken van een operetteouverture Flotte Bursche van Frans von Suppé. De stemming zat er al gelijk goed in. Het programma werd vervolgd met een vlotte polka, Polka de W.R. van S. Rachmaninov. Na “A Salzburg Impression” was het tijd voor een solistisch optreden. Spotlight on the Bassclarinet van Jan Hadermann met als solist op basklarinet Alwin Wullink. Een door solist en orkest mooi uitgevoerd werk dat veel applaus ontving van het publiek.

Het programma werd vervolgd met de Slavische Dans nr. 8. van A. Dvorak. Na dit klassieke werk, weer tijd voor iets luchtigers. Wie de film Brass Off ooit heeft gezien kent het werk zeer zeker. The Floral Dance. Een vlot werkje dat in het Engeland van de vorige eeuw een symbool was van een feestdag op 8 mei. De film is overigens de moeite waard om te bekijken.

Het 2e solistische optreden was er ook een met een klarinet in de hoofdrol, maar dit keer een besklarinet. Jan Hankel nam deze solo voor zijn rekening. Het was een ludiek optreden. De grap en daarmee ook de moeilijkheid van dit werk zat hem in het feit dat na een bepaald deel van het werk de klarinet steeds een stukje korter werd. De klarinet bestaat uit 5 delen, en alleen het mondstuk bleef uiteindelijk over. Het is heel lastig om het instrument stemmend te houden als er steeds een stuk afgehaald wordt, maar Jan heeft dit prima gedaan.

In het jubileumjaar zal er tijdens ieder concert een “highlight” uit de 100-jarige geschiedenis van Concertvereniging Sempre Crescendo worden uitgevoerd. Tijdens dit concert was dat Walz. Nr. 2 van Dimitri Shostakovich. Dit werk heeft het orkest uitgevoerd tijdens een concertreis naar Hongarije in 1998. Na dit concert in Hongarije werd in de bus nog dunnetjes de muziek van deze wals overgedaan, met de nodige deining in de bus, zelfs zo erg dat de dubbeldeksbus gevaarlijk heen en weer ging en de chauffeur bang was dat de bus zou kantelen. Zover kwam het dit keer niet, maar de zaal deinde ook nu behoorlijk mee.

Wat ook niet mag ontbreken op een Nieuwjaarsconcert is een stevige, vlotte mars. De Florentiner Mars van J. Fucik. Voor muzikanten een zeer mooie mars om uit te voeren voor het publiek aangenaam om te horen.

Na dit werk gaf de voorzitter het startsein om de flessen champagne, die op tafel stonden, gezamenlijke te openen, in te schenken in de glazen en samen te proosten op het jaar 2019. Er waren woorden van dank voor diverse personen en groepen voor de organisatie van dit concert en natuurlijk een bloemetje voor dirigent Wim Booij zonder wiens kundig leiding dit concert niet had kunnen plaatsvinden.

Traditiegetrouw wordt een Nieuwjaarsconcert afgesloten met de Radetzky Mars. Maar Concertvereniging Sempre Crescendo zou Concertvereniging Sempre Crescendo niet zijn als ook hier niet een moderne twist aan werd gegeven. Een mengeling van de Radetzkymars en een aantal deuntjes van J.P. Sousa, een aparte combi.

Foto's door Sempre Crescendo.