Gedicht: Kalm an!

Kalm an!

Aarzelend getjilp 
in de vroege ochtendgloren
wordt overstemd door klanken
van een oude kerktoren. 

Over het land trekt de mist op
tot vlak boven de grond. 
In de verte het geblaf 
van een iets te waakse hond. 

Niet veel later als vogels uitbundig hoogtij vieren
Sjokt een boer tussen zijn lievelingsdieren
Op de landweg vlakbij de boerderij 
dirigeert hij zijn koeien langs de Twentse hei.

Zijn gemoed is mild, zijn gelaat is grauw. 
Hij kijkt omhoog,
Langzaam wordt ‘t blauw.

M.Martinez